Breinreizen

Onlangs begeleidde ik een strategiesessie met zes duurzame ondernemers. Dit deed ik in mijn rol als facilitator en teamcoach. Ze kenden elkaar net, en stonden voor de uitdaging om het als bestuurders samen eens te worden over een nieuwe visie en strategie. Ik hielp ze op weg. In twee uur tijd doorliep ik met hen de vragen waarom, wie, hoe en wat, en zo gingen we door ieders brein heen.

Die exercitie liet zien dat er een grote mate van overeenstemming was. Wat een aantal aanwezigen verraste. Ook kwamen de discussiepunten duidelijk op tafel en die lagen, bijzonder genoeg, op andere terreinen dan verwacht.

Resultaat versus relatie

In de voorbereidingen en tijdens de sessie bleek dat er veel speelt: er moest namelijk ook wat achterstallige actie ondernomen worden en taken verdeeld, en kunnen al die activiteiten wel in de beschikbare tijd? Wat past er nou wel en wat niet in de strategie en visie? Voor een goed gesprek daarover was nog geen tijd. Dit benoemen, hielp de groep een stukje verder. Maar de verleiding tot discussie was er natuurlijk toch. En dat te moeten afbreken, laat een onbevredigd gevoel achter. Voor de facilitator die aldus streng moet optreden is dat best spannend: Kies ik voor het afgesproken resultaat of laat ik het lopen omdat ik aardig gevonden wil worden en nog eens terug wil komen? Ik koos voor het eerste in vertrouwen dat dit voor het team de meerwaarde van de sessie niet zou overschaduwen.

In twintig minuten je hoofd leeg schrijven

De strenge interventie paste ook bij teamontwikkeling, want dat gaat over samen verantwoordelijkheid nemen voor proces en gesprek. Elkaar aanspreken en naar elkaar luisteren, begint met naar jezelf luisteren. Daarom koos ik ervoor om de sessie te starten met een zogenaamde ‘silent brainwrite’, waar ieder voor zichzelf de eigen antwoorden opschreef. Zo konden alle deelnemers hun persoonlijke gedachten ordenen en hun hoofd leegschrijven. Door vragen te kiezen die eerst over het nu en vervolgens over het verlangen gingen, ontstond een logische gedachtengang.

De brainwrite baande het pad voor het vervolg: er kwam aandacht voor elkaar, want de eigen gedachten stonden al op papier. Ik liet de deelnemers hun verhaal presenteren en hun buurman of -vrouw samenvatten, in steekwoorden die ik op flappen aan de muur plakte. Wie de ruimte krijgt om zijn gedachten te presenteren en daarin ook nog wordt samengevat, voelt zich gehoord en begrepen. Zo was mijn veronderstelling. En dat klopte: ik zag de onspanning en aandacht voor elkaar groeien. En toen de deelnemers met behulp van de steekwoorden op de muur, elkaar een overzicht presenteerden van overeenkomsten en verschillen, ontstond in dit kersverse team ook een begin van samenwerking.

Veel bereikt dus in korte tijd: van zes gedreven individuen naar een bestuur in actie. Ik weet zeker dat ze in no time een geoliede machine zijn. Want op de vele (net)werkborrels leren ze elkaar al snel beter kennen. En zo groeit dan het vertrouwen dat nodig is om als team meters te maken, en het plezier dat tot grote prestaties leidt.

#Sociaalondernemers #Bewonersbetrekken #ReisvandeHeld #Luisteren